កតញ្ញុតា ភាវៈអ្នកដឹងគុណ

(នាទីៈ​ កំណាព្យ)

កតញ្ញុតា ភាវៈអ្នកដឹងគុណ

ជ.ណ.ជោតញ្ញាណោ 

 

កតញ្ញុតា ត្រូវតែប្រព្រឹត្ត មាតាបិតា ជនណាក៏ដោយ	មានន័យប្រាប់ថា តាមបែបគំរូ ប្រាប់ឳ្យតបគុណ ។ គ្រូឧបជ្ឈាយ៍ ដែលគេមានគុណ ដែលត្រូវសាបព្រោះ ។	ជនកតញ្ញុ ដែលព្រះជាគ្រូ សុទ្ធតែស្រែបុណ្យ ក៏ជាស្រែបុណ្យ
បណ្តុះពូជបុណ្យ បុណ្យនឹងកើតកើន កុំគ្រាប់តែថា មាត់ថាត្រូវតប	ក្នុងស្រែជាគុណ ចម្រើនឥតខ្ចោះ កុំលុបគុណចោល ។ មាតាបិតា គុណកុំច្បោលៗ សោះតែគេថា ។	កុំឪ្យមានមោះ ត្រូវមានចិត្តស្មោះ មានគុណជាគោល ធ្វើដែរស្រាលៗ
ជនអ្នកតបគុណ សរសើរញឹកញយ ចេះចាំហើយធ្វើ ឳ្យស្និទ្ធដឹងគុណ ជនមានចិត្តខ្សោយ អាងព្រេងសំណាង អ្នកប្រាជ្ញប្រាប់ថា ជនប្រុសស្រីនោះ	ព្រះពុទ្ធមានបុណ្យ មានក្នុងសាស្រ្តា គួរយើងចងចាំ ។ ដោយចិត្តអើពើ គុណតែងថែទាំ ព្រោះតបគុណទេ ។ ច្រើនតែធ្វេសធ្លោយ ពីក្នុងបុព្វេ ព្រងើយកន្តើយ ។ ជនប្រុសស្រីណា ពុំមានសុខស្បើយ រែងតែធ្លាក់ខ្លួន ។	ទ្រង់ត្រាស់ទេសនា គម្ពីរដីកា ឳ្យស៊ប់ឳ្យសុំា ពុំមែនខ្ទេចខ្ទំា រមិលគុណគេ ប្រហែសធ្វេសទ្វេ លុបគុណចោលហើយ យូរប៉ុន្មានឡើយ
កំពុងបានសុខ ឳ្យផលកំណាច ទេព្តាគេខឹង ទោសបច្ចុប្បន្ន	ស្រាប់តែមានទុក្ខ ឃោរឃៅឥតស្ងួន រមិលគុណគេ ។ ព្រោះខ្លួនរឹងត្អឹង ជិះជាន់ឥតល្ហែ បើមានក៏ផ្អាក ។	ចេញមកផ្ទួនៗ ទោសមកពីខ្លួន អាងបុណ្យបុព្វេ ភ័ព្វព្រេងបុព្វេ
ទោសរមិលគុណ បង្អង់ឈប់សិន បុណ្យបាបចាស់ថ្មី កាលមានចន្លោះ ចេញមុខផ្តល់ផល កសាងបង្កើត រីបុណ្យឬបាប សុខទុក្ខឳ្យជន	រារំាងមុខបុណ្យ បាបថ្មីវិបាក ព្រោះបានឳកាស ។ តែងតែរំពៃ ត្រូវពេលសស្រ៊ាស ប្រាប់ថាត្រូវអញ ។ សុខទុក្ខឳ្យដល់ កំណើតជាអញ ត្រូវអញឳ្យផល ។ ដែលមានសភាព អ្នកធ្វើឳ្យដល់ ឬក្តីសុខសាន្ត ។	ព្រេងឳ្យសម្រាក ឳ្យផលឥតស្រាក ពុំមែនផ្តេសផ្តាស ហាក់ដូចប្រកាស ជនណាដែលកាញ់ អញជាសម្លាញ់ ជាកម្មតែងផ្តល់ នូវក្តីសល់វ៉ល់
បាបតែងរារំាង ចេញមុខឳ្យផល បុណ្យក៏រារាំង ព្រោះមានឳកាស	បុណ្យឳ្យនៅគំាង ជាសុខសម្រាន្ត ទទួលរងទុក្ខ ។ បាបឳ្យនៅគាំង បុណ្យផ្តល់ក្តីសុខ ទីទៃពីគ្នា ។	ផ្អាកសិនពុំបាន អ្នកធ្វើតែងបាន ផ្អាកពុំចេញមុខ សុទ្ធតែមានមុខ
ហេតុនោះគួរជន គួរកសាងបុណ្យ	កុំនៅទម្រន់ មានគុណមហិមា អ្នកស្រឡាញ់ខ្លួន ។ វត្តឧណ្ណាលោម,ភ្នំពេញ, ថ្ងៃទី២៦ ធ្នូ ព្រះហស្តលេខា សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជ.ណ.ជោតញ្ញាណោ	ក្នុងក្តីខ្ជីខ្ជា ទើបបានឈ្មោះថា ព.ស.២៥១២ គ.ស.១៩៦៨